Dini türbeler, Müslümanların gönlünde büyük bir değere sahiptir. Özellikle de pâk imamların kabirlerinin yer aldığı Kerbela’daki türbeler ise özel bir konuma sahiptir. Osmanlılar, Irak’a hüküm sürdükleri yıllarda bölgedeki Şii inançlarına dokunmamak gerektiğini iyi biliyordu. Zira Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed’in (s.a.a) Ehlibeytine ait olan bu türbeler, Şii Müslümanların ruhlarında mukaddes bir konuma sahipti.

Osmanlı Yüksek Şûrası, Hicri 1315 yılında Şaban ayının 11’inde Maliye Nezâreti’ne Hz. Abbas (a.s) ve İmameyn-i Kazımeyn (a.s) türbelerinin minarelerini restore etme talebinde bulundu. 

Bu belgenin metninde şunlar yazıyor:

“Saygıdeğer Maliye Nezâreti’ne; Kerbela'da medfûn olan Ebulfazl el-Abbas'ın (a.s) ve Kazımiye kentindeki iki imamın (a.s) türbelerinin minarelerinde eğrilik görülmektedir. Minareler ve revaklar da dahil olmak üzere iki mukaddes türbenin restorasyonu için, Bağdat vilayetine gönderilen İran elçiliği ile pâk türbelerin restorasyonu talebini sözlere iletiyoruz. Bu talep, merhum İran Şahı'nın (Nasıreddin Şah) Kerbela, Kazımiye ve Samarra'daki mukaddes türbeleri ziyareti sırasında görüş beyanı talep eden tavsiyesine dayanmaktadır.”

Osmanlı Yüksek Şurası

Kaynak: Osmanlı Belgelerinde Kerbela -  Mukaddes Hz. Hüseyin (a.s) Türbesi s.203