Fena ve bekaya, dünya hayatının fenası (sona ermesi) ve davanın bekası (kalıcılığı) uğruna... Özgürlerin babası İmam Hüseyin (a.s) hicri 60 yılında Zilhicce ayının 8’inde, Mekke’de Beytullah’tan Kufe’ye doğru yola çıkmaya karar verdi.

İmam Hüseyin (a.s) bu yolculuğa karar vermeden önce, tehlikeleri hakkında çok sayıda öğüt ve uyarı almıştı. Onu uyaranlardan biri de kardeşi Muhammed bin Hanefiyye idi. Hanefiyye İmam Hüseyin’e (a.s) şöyle söylemişti: “Kardeşim, Kufe halkının babana ve kardeşine nasıl ihanet ettiklerini biliyorsun. Senin durumunun da onlarınki gibi olmasından korktum. Eğer burada kalırsan, Harem'deki en saygın ve en güvende olan kişi olursun”

İmam Hüseyin’in (a.s) kardeşine “Ey kardeşim, Yezid’in beni Harem’de öldürmesinden korkuyorum. Beytullah’ın mukaddesatının çiğnenmesine sebep olan kişi olmaktan endişe ediyorum” cevabını vermişti. Hanefiyye, hastalığının ağır olması nedeniyle bu yolculukta kendisine eşlik edememesinin acısını ve üzüntüsünü dile getirerek, ona Yemen'e doğru gitmesini tavsiye etti.

Hanefiyye İmam Hüseyin’e (a.s) şöyle söylemişti: “Vallahi senden ayrılmak beni üzüyor. Yolculuğunda sana eşlik etmememe engel olan tek şey şiddetli hastalığımdır. Allah'a yemin ederim ki, kardeşim, ne kılıcın kabzasını ne de mızrağın sapını tutacak gücüm var. Allah'a yemin ederim ki senden sonra asla mutlu olamayacağım.”

Burada, Şehitlerin Efendisi'nin (a.s) çokça nasihat ve uyarıya rağmen başka İslam ülkeleri yerine Irak'a yönelme konusundaki kararlılığı açıktır. Görünen o ki, kendisine verilen vaat ve antlaşmalar, Kufe halkından aldığı mesajlar bir yana, bu bölgeyi İmam Hüseyin (a.s) için bir varış noktası haline getiren pek çok faktör vardı. İmam Ali'nin (a.s) gelişiyle birlikte Kufe halkının gösterdiği benzersiz bağlılık ve burayı İslam Devleti'nin başkenti yapması, bunun yanı sıra bu durumu destekleyen diğer siyasi ve sosyal koşullar bunda etkili olmuştur.

Bu sebeplerden dolayı İmam Hüseyin (a.s) hacc ibadetini tamamlamadı. Ailesi ve dostlarıyla birlikte Kufe’ye doğru yola çıktı. Üzerlerine düşen görevin doğruluğuna ve İmam Hüseyin'e (a.s) itaat etmenin hakkaniyetine inanarak, fasık Emevi yönetimine karşı İmam Hüseyin’in (a.s) yanında durmanın bilinciyle ölüme doğru yürüdüler. Onlara sonsuz selam olsun.

Kaynak: Ahmed Alevi Sahib – “İmam Hüseyin’in (a.s) Kerbela yolculuğu”

Çeviri: Merve Soydaş Gök