İnsan, ömrünün ilk yıllarında içgüdüleriyle hareket eder. Bu nedenle ihtiyaçlarına ve çeşitli olaylara verdiği tepkilere göre yaşar. Ancak yetişkinlik çağına geldiğinde ve Allah’ın (c.c) varlığı ile ahiret inancı sayesinde bizlere bu hayatın ötesinde ufuklar açan gerçek hakkı bulduğunda, hayat ve varlığa karşı bakış açısını genişletmeye ihtiyaç duyar.  

Allah’ın varlığına dair bakın açısını genişletmek, insanın Allah'a ve ahiret gününe olan inancını yaşayan bir inanç haline getiren temel vazifedir. Bu, kalp sıhhati, ruh sükuneti, kin, öfke ve hasetten arınmayı gerektirecek şekilde nefsi terbiye eder. Başkalarına zarar vermekten sakınmayı ve Allah-u Teala’nın bize nimet olarak verdiği zaman ve enerjiyi iyi değerlendirmeyi gerektirir.  

Bu dünya hayatından sonra bu maddi dünyadan başka bir dünyada var olacağımızı bilmek büyük ve bir haberdir. Allah ile kavuşacağımız günü ve daha sonra küçük büük her şeyin hesabını vereceğimiz haberi de çok önemlidir.  

Eğer insan, bu büyük ve önemli haberi ciddiye almaz ve önemsemezse, kendine çeki düzen vererek kötü huylarını düzeltmez.  

Öncelikle umudumuz insanlar tarafından değil Allah-u Teala (c.c) tarafından kabul edilmelidir. Cenab-ı Allah bizi koruyan, gözeten ve yardım edendir. Ölüm zamanında salih insanları kabul eder.  

İnsanın hayatında Allah-u Teala ve ahiret gününe inanmadan ve bunun ufkunu tatmadan yaşaması çok büyük acıdır.  

Kendisine önem veren, kötü huylarını düzelten, ahlakını güzelleştiren, Rabbine güvenen, ahiret için çalışan kimseye ne mutlu. 

Seyyid Muhammed Bâkır es-Sistani  

25 Cemaziyelahir – 1444 (hicri)