Masum imamlarımızın (a.s) yaptığı dualar, Allah’ın rızasını kazanmak ve sevgilerini göstermek için Allah ile kendileri arasındaki bir münacattan ibaret mi, yoksa semaya yükselirken yeryüzünde de önemli bir rolü var mı? 

“Bana dua edin ki duanıza icabet edeyim.” (Mü’min-60) ayetinin buyruğuna uyan ilk rolüyle mukayese edildiğinde, İmamlardan rivayet edilerek bizlere aktarılan bu münacatlar başka ne boyutta bir görev üstlenmiştir? 

Bu görev ve kuşkusuz bu dualar, pak imamlarımızın her davranışları ve her söyledikleri sözlerde olduğu gibi bilinçli bir şekilde toplumun yapısıyla ilgilidir. Belki bizler, sıradan insanlar olarak ellerimizi göğe açıp onların cümleleriyle Allah’a dua ettiğimizde bunun değerinin ne olduğunu bilmiyoruz.  

Toplumu inşa etme, toplumun bireylerini eğitme ve onları psikolojik olarak ve fikren bazı şeylere hazırlama meselesi, pak imamların fikirleri ve uzun mücadele yollarında somutlaşmış olan genel düşüncelerinin merkezinde yer alır.  

Diğer bir deyişle bu dualar bize asıl faydalarının yanı sıra sayısız değerleri, görgü kurallarını ve sosyal ahlakı da öğretmektedir. Bunlardan ilk akla gelen, duacının / imamın Allah’ın rızasını kazanmak ve Rabbliğini tanımasını sağlamak için ilahi varlığa yönelmesidir. Buna göre dua, göğe yönelik sözlü bir söylem olarak ilk işlevine ek olarak birçok sosyal işleve sahip olacaktır. 

İmam Seccad’ın (a.s) Meşhur Sahife-i Seccadiyye kitabında yer alan duaları, bu mevzuyu açıklamak için harika bir örnektir. Özellikle İmamın (a.s) belki başkaları yaşasa hayattan kopup toplumdan uzaklaşacağı kadar büyük acı tecrübeler yaşaması bu konuda güçlü bir örnektir. Zira Kerbela olayından sağ kurtulan tek erkektir. Babası, amcası ve kuzenlerinin şehadetlerini ve kadınlar içe çocukların esaretlerini gözleriyle görmüştür. Tüm bu yaşadığı acılar ve büyük sarsıntılar onu toplumu onarmak ve insanlığı geliştirmek konusundaki kararlılığına engel olamamıştır.  

Yazı: Dr. Ali Yasin  

Çevri: Merve Soydaş Gök