Nübüvvet tüm semavi dinlerle yakından ilişkilidir. Eski çağ peygamberleri Allah’ın (a.s) temsilcisi olarak konuşan kişilerdi. Yeni çağda ise peygamberler henüz gerçekleşmemiş olan olayları yakîn bilgi olarak haber vermiştir.  

Nübüvvetle ilgili özel lafızlar, semavi kitapları aktaran Süryanice, Ermenice ve İbranice gibi eski dillerde, gayb ve uyarı gibi birçok anlam içermektedir. Bu kelimenin bu dillerde aynı zamanda Sırat-ı Mustakim, yani Allah yoluna doğrudan götüren bir rehberlik gibi başka anlamları da vardır.  

Aynı anlamı farklı şekillerde ifade eden başka kelimeler de tekrar edilirken, Resul veya elçi (Mursel) kelimeleri Arapça Sin babından Mef’ul kalıpla kullanılmıştır.  

Bu kelime kutsal semavi kitaplarda Hristiyan teolojik araştırmalarında İsa Mesih'in (a.s) havarilerinin bir delili olarak bilinmesine rağmen, havariler, Mesih tarafından seçilmiş ve O'nun çağrısını duyurmak ve halk arasında O'nun adına konuşmak üzere özel görevlere gönderilmiş on iki öğrencidir. 

Resul kavramının Kur’an’daki kullanımına gelirsek, Allah’ın (c.c) hükümlerini tebliğ etmesi için gönderilmiş insanı ifade eder. Dilbilimciler Nebi ve Resul kelimelerinin anlamlarını belirlemek konusunda ihtilafa düşmüşlerdir. Bazıları iki kelimenin muradif (eş anlamlı) olduğunu savunur. Muradif, filologların iki veya daha fazla kelimenin tek bir anlamı paylaşmasıdır.  

Bazı dilbilimciler ise Resul ve Nebi kelimelerini birbirinden ayırmışlardır. Resul kelimesinin anlamı yaratılış hakkında tebliğ ile ilgili olduğu için nebi kelimesinden daha spesifiktir. Cebrail’in (a.s) Allah’ın emriyle vahy etmesi ile Resul o gönderilmeden önce gelmeyen bir şeriat ile özellik kazanmıştır. Yani kitap ile özleşmiştir. Özet olarak her resul –peygamber bir nebidir.  

Devam edecek... 

Yazı: Celal en-Necefi  

Çeviri: Merve Soydaş Gök